“Het duurde tien minuten voordat ik eraan gewend was”: De rode tafel, de onverwachte ster van het WK in Doha
Hij is de ster van deze start van het WK in Doha . Ze is bij iedere wedstrijd aanwezig, je kunt haar niet missen. Voor sommigen is het rood, voor anderen roze en volgens de internationale federatie (ITTF) is het zelfs bordeauxrood. De bijnaam: de "Rainbow burgundy" tafel van het Chinese merk DHS, een model dat regelmatig in andere kleuren wordt gebruikt tijdens grote kampioenschappen.
"Het is een spectaculaire mix van design, symboliek en technologie. De tafel krijgt een nieuwe kleur in de geschiedenis van het tafeltennis: Qatars nationale bordeauxrood. Het wordt geassocieerd met een gouden regenboogvormige steun die de glorie van de kampioenen symboliseert", aldus de ITTF in een verklaring. Hoewel de gelijkenis met de Qatarese vlag niet direct opvalt, zijn de verschillen in kleur op het bord verrassender. Van het bijna rode in de gymzaal van de Universiteit van Qatar tot het snoeproze in de Lusail Arena, waar de verlichting anders is.
"We zien de middenlijn iets minder, maar de bal zien we heel goed."
Het is dus geen eerbetoon aan China, dat oppermachtig is in de sportdiscipline en waarvan de spelers naar verluidt twee weken lang op de rode tafel in Chengdu hebben kunnen trainen, tijdens hun trainingskamp dat achter gesloten deuren werd georganiseerd. In tegenstelling tot Félix Lebrun en de andere Franse tafeltennissers, die de tafel pas een paar dagen geleden ontdekten toen ze in Qatar aankwamen. "Ik had tien minuten nodig om aan de kleur te wennen. We zien de middenveldlijn iets minder, maar de bal zien we heel goed, dus het verandert niet veel", verklaarde de nummer 6 van de wereld, aan de vooravond van zijn succesvolle competitiestart tegen de Slowaak Lubomir Pistej (4-0) .
De kleur van de tafel is gekozen als verwijzing naar de vlag van Qatar, het gastland van het WK van 2025. (E. Garnier/L'Équipe)
De Franse kampioen van 2025 gaf eveneens aan tevreden te zijn over de speelomstandigheden aan de rode tafel. "Ik vind de tafel prettig omdat hij een beetje grip biedt en de bal minder glijdt. Ik heb het gevoel dat ik me er prettig bij voel in mijn spel met tegeninitiatieven." Omdat elke tafel zijn eigen kenmerken heeft, met meer of minder effecten, en dat kan op het hoogste niveau het verschil maken.
Hoewel de kleur van de tafel varieert - spelers zijn meer gewend aan zwarte, blauwe of groene tafels - moet het speeloppervlak "uniform donker en mat zijn" volgens de regels die zijn vastgesteld door de Internationale Federatie, waarbij ruimte is voor innovatie , zoals sinds 2021 met betrekking tot racketbekleding .
De afmetingen van de tafel zijn daarentegen voor alle wedstrijden strikt identiek: 2,74 m lang en 1,525 m breed, de tafel staat 76 cm boven de grond en de nethoogte is vastgesteld op 15,25 cm. Ook leggen de regels geen materiaalvereisten op voor de tafels (ze zijn gemaakt van spaanplaat en worden voorzien van een gekleurde lak op het tafelblad), zolang de bal maar een normale stuiter heeft. Dit verklaart de verschillen in grip die spelers ervaren tussen tafels van verschillende merken.
(P. Lahalle/L'Équipe)
Voor de Olympische en Paralympische Spelen van 2024 is gekozen voor een zwarte tafel (zoals bij de WTT-circuittoernooien), iets waaraan de spelers gewend zijn. De "Rainbow II" met zijn roze lijnen, ontleend aan de visuele identiteit van Parijs 2024, past perfect bij de Arena van Porte de Versailles, die eveneens een zwarte vloer heeft. Op dit podium won Félix Lebrun twee historische bronzen medailles, de tweede in het teamonderdeel met zijn broer Alexis en Simon Gauzy. Hij versloeg hiermee de Japanner Tomokazu Harimoto.
(A. Bizzi /L'Équipe)
Voor de Olympische en Paralympische Spelen van Tokio 2020 hebben de ontwerpers van de Olympische tafel “MOTIF” gekozen voor een turquoise bovenblad en vooral een steun met een speciale pilaar in de vorm van de letter “T” aan elke kant van de tafel (“T” voor Tokio en voor tafeltennis). Om de stabiliteit van deze tafel van het Japanse merk San-Ei, waarop onder andere de Franse para-atleet Thomas Bouvais heeft gespeeld, te garanderen, waren echter wel enige aanpassingen aan de voet nodig.
(J. Prevost/L'Équipe)
Li Xiaoxia won in 2013 in Parijs haar enige wereldtitel in het enkelspel. Ze versloeg haar Chinese landgenote Liu Shiwen op een blauwe DHS Rainbow-tafel (een model dat voor het eerst verscheen op de wereldkampioenschappen van 2010 in Moskou). De zijkant van de tafelsteun was voor de gelegenheid gepersonaliseerd met een Eiffeltoren van gekleurde ballen en rackets.
(C. Koepsel/Getty images via AFP)
Butterfly maakte furore tijdens de wereldkampioenschappen voor teams in 2012 in Dortmund, Duitsland, met de release van "The Earth". In de tafelpoot van het Japanse merk zat een wereldbol verwerkt. Dit verhinderde de Chinezen niet om zowel bij de vrouwen als bij de mannen te winnen, met name dankzij de overwinning van Zhang Jike in de finale op de Duitser Timo Boll.
(YouTube FFTT-opname)
Een ontwerp dat veel minder geavanceerd is dan de eerdere, recentere tafels. Maar de blauwe tafel van het Zweedse bedrijf STIGA, met zijn acht zichtbare poten minder origineel, verdient zijn plaats omdat hij de geschiedenis van het Franse pingpongen heeft getekend met de wereldtitel die Jean-Philippe Gatien (rechts) won tegen de Belg Jean-Michel Saive in Göteborg (Zweden) op 23 mei 1993.
(YouTube legt Britse Pathé vast)
Tijdens de negende editie van de wereldkampioenschappen, die na de eerste editie in Londen in 1926 in Wembley in Engeland werden gehouden, behaalde de Tsjechoslowaakse Marie Kettnerova (rechts) haar tweede wereldtitel door de Hongaarse Magda Gall te verslaan. De tafel, geproduceerd door het Amerikaanse merk Spalding, was destijds veel rudimentairder, met poten die leken op die van een meubelstuk (en de middenlijn was er alleen bij dubbelspel).
L'Équipe
